Vandaag 3 decennia geleden beleefde ons
eiland een trieste, maar ook onverwachte, gebeurtenis.
Er is veel tijd voorbij gegaan sinds die
middag waarop Tenerife en de rest van de wereld geconfronteerd
werden met een enorme tragedie. Maar nog steeds ligt zij in ons
geheugen gegrift als een gebeurtenis die ons leven voorgoed heeft
veranderd. Niemand had verwacht dat zo'n ongeluk ons van zo dichtbij
zou kunnen treffen. Natuurlijk ook de passagiers van de 2
vliegtuigen niet.
Velen van hen verloren het leven. Zij
die de catastrofe overleefden moeten tot op de dag van vandaag leven
met de verschrikkelijke herinneringen aan de gebeurtenis waar zij
nooit van hadden vermoed deel uit te zullen maken. Dat geldt
natuurlijk ook voor de nabestaanden die ons hebben uitgenodigd om de
slachtoffers samen met hen te eren en te herdenken.
Ik ben er volledig van doordrongen dat
het niet makkelijk is een lot als dit te moeten dragen. Vele mensen
zouden er waarschijnlijk voor hebben gekozen te proberen te
vergeten. Om zo te proberen het leven draaglijker te maken, en
verder te kunnen gaan. Maar de leden van de stichting hebben ervoor
gekozen om de herinnering aan hun dierbaren, die plotseling door dit
tragische ongeluk uit hun leven verdwenen, levende te houden.
En dat is waarom wij vandaag een
monument zullen onthullen dat recht zal doen aan hun nagedachtenis.
Zodat vanaf vandaag diegenen die het aanschouwen, aan hen kunnen
denken of misschien voor hen zullen bidden. Dit uitzonderlijke
kunstwerk, met veel toeweiding gebouwd, is meer dan alleen kunst.
Door middel van de uitgebeelde trap die voert naar het heelal,
brengt het ons een boodschap van hoop.
De Cabildo van Tenerife, als
vertegenwoordigende instantie van dit eiland, heeft met veel
voldoening dit beeld, als schenking van de stichting, geaccepteerd
en met evenveel enthousiasme meegewerkt aan de plaatsing op een
speciaal daarvoor uitgekozen plek. Wij zijn ervan overtuigd dat de
Mesa Mota, zowel door haar ligging alswel door haar landschappelijke
eigenschappen, de ideale plaats is om het kunstwerk de gevoelens van
allen tot uitdrukking te doen brengen.
Op een dag als vandaag, waarop de
herinnering centraal staat, wil ik ook graag stilstaan bij de
collectieve reaktie van de bevolking van Tenerife op het ongeluk dat
plaatsvond op 27 maart 1977. Dit was zonder twijfel een uiting van
solidariteit tegen de tegenslag. Een menslievende poging om al het
mogelijke te doen om de verschrikkelijke gevolgen van de catastrofe
zoveel mogelijk te beperken. De eilandbewoners en hun instanties
zetten zich vol overgave in om diegenen te helpen die het op dat
moment het meeste nodig hadden, en zo goed als mogelijk was in te
gaan op de verzoeken die van heinde en ver kwamen.
Tenerife was helaas direkt betrokken bij
een drama dat zijn weerga niet kende en kon niet passief toe blijven
kijken. Alle middelen waarover het eiland destijds beschikte, werden
ingezet. Van de mensen en organisaties die zich belangeloos meldden
om te helpen, tot en met de medische diensten, het leger, de politie
en de bestuurlijke instanties van het eiland, niemand heeft maar een
moment getwijfeld om mee te werken aan het herstellen van de
normaliteit, die op zo bruuske wijze was verstoord.
Het was een voorbeeld dat we het liefst
nooit hadden willen hoeven geven, maar dat ons werd opgelegd door de
omstandigheden. Vandaag willen we graag deze saamhorigheid opnieuw
tot uiting brengen, om diegenen te herdenken die op dit eiland hun
leven verloren. Onze gedachten zijn bij hen, en hun nabestaanden
kunnen rekenen op ons medeleven en oprechte vriendschap.
Hartelijk dank
|