Toespraak van Mw. Ana María Oramas, Burgemeester van La Laguna. 

Onderstaande toespraak is gedaan tijdens de 30-jarige herdenking van de ramp.

De geschiedenis van een volk wordt opgebouwd uit blijde en droevige gebeurtenissen, uit aangename en bittere momenten, soms zelfs uit gemengde gevoelens, waar verschillende emoties in gelijke delen aanwezig zijn. Dit is zo'n moment, want we zijn hier met elkaar bijeen gekomen om de 583 slachtoffers van de betreurenswaardige vliegramp op Los Rodeos, de grootste ramp uit de geschiedenis van de luchtvaart, te herdenken. Maar we zijn ook aanwezig om de uitzondelijke solidariteit van de inwoners van La Laguna, haar studenten, haar burgers en haar sociale instanties, die zich als één persoon, zonder aarzelen, hebben ingezet om te helpen toen dat van het gevraagd werd. En ook om lering te trekken uit deze tragische gebeurtenis: De saamhorigheid van de mensheid. Het waren momenten van tot dan toe ongekende pijn, in deze stad die het hoofd heeft moeten bieden aan plagen en catastrofes van velerlei aard, maar die altijd weer sterker is opgestaan, gegroeid door tegenslag.

La Laguna had op die bewuste dag, 27 maart 1977, een enkel hart, ademde als één, en werkte hand in hand om te helpen de goede orde zo goed mogelijk te herstellen. In de hangars, de straten en de ziekenhuizen heerste spanning en gepaste stilte. De emoties liepen, en lopen nog steeds, hoog op vanwege de onverwachtheid van de catastrofe en de ravage die zij veroorzaakte, en die ons trof zoals nooit tevoren.Kinderen, ouders, broers en echtgenoten; Allen hebben zij op onbeschrijflijke manier geleden onder het verlies, en het zijn zij geweest die hun respekt en eeuwige dankbaarheid willen uiten tegeover de bevolking van la Laguna en Tenerife.

Daarom hebben wij deze plaats, de Mesa Mota, met haar ongerepte, rustgevende natuur één van de mooiste binnen onze gemeente, uitgekozen om een trap te plaatsen, die vanaf deze eeuwenoude bergen van la Laguna rijkt tot aan de hemel, om op die manier de verbondenheid te simboliseren die bestaat tussen deze plaats, haar bewoners en de geest van de slachtoffers, die voortleven, in de harten van de nabestaanden, maar ook hier, zij zijn hier met ons.

Ik wil de Stichting Nabestaanden Slachtoffers Tenerife, hier vertegenwoordigd door haar voorzitter, hartelijk bedanken voor de manier waarop zij de gemeente waar ik burgemeester van ben heeft benaderd en ook voor de door haar getoonde gevoeligheid. San Cristobal de La laguna bewees op het trieste moment van het ongeval om te kunnen gaan met de tragedie, en vandaag verbindt dit monument de slachtoffers met hen die, zonder aarzelen, te hulp kwamen, en zo het woord Solidariteit een betekenis geven in een tijd waarin dat een schaars goed is geworden. Een Solidariteit die het canarische volk keer op keer gedurende haar geschiedenis heeft getoont en die de gevoeligheid van een hele gemeente tot uitdrukking brengt.

Gedurende de 30 jaar hebben de nabestaanden moeten leren leven met hun verlies. Wij, de eilanden, Tenerife en la Laguna, hebben geprobeerd de pijn te verzachten, door middel van een emotionele en liefdevolle herinnering aan de slachtoffers, maar ook door naar de toekomst te kijken om een gebeurtenis te verwerken, waarvan we nooit hadden gewild dat die zou plaatsvinden op deze plek, die in de wereld wordt gezien als een harmonische samenleving.

Vandaag, net als 30 jaar geleden, delen wij het leed met de nabestaanden, openen wij onze armen om hen te troosten en om hen tijdens deze herdenking, die een brug heeft geslagen tussen deze eerste vredestad van het westen en een ieders plaats van herkomst, bij te staan.

Dat deze plechtigheid moge dienen als dankbetuiging voor het aandenken voor de inwoners van la Laguna, en om te onthouden dat wij mensen, met al onze zwakheden en gebreken, leren van tegenspoed en het beste uit ons voortbrengen in tijden van crisis. San Cristóbal de la Laguna, dat u als uw thuis mag beschouwen, rijkt haar hand naar u uit en voelt zich vereerd met uw aanwezigheid.

Hartelijk dank.